Τι οραματίζεται η Ν.Δ. για τη δημόσια Παιδεία από δω και στο εξής ● Συντονισμένη επίθεση στο πολύπαθο εκπαιδευτικό σύστημα δημιουργώντας μεταγυμνασιακή χαμηλή μόρφωση-προσφορά στην αγορά και υιοθετώντας καθεστώς για τα «παραβατικά» σχολεία ● Η κυβέρνηση Μητσοτάκη υπόσχεται κουπόνια για την «ελεύθερη επιλογή σχολείου, δημόσιου ή ιδιωτικού» δημιουργώντας έτσι καλά και κακά σχολεία, καλούς και κακούς πελάτες ● Προσαρμογή όλων των βαθμίδων στις ανάγκες της αγοράς και προώθηση όλων των ιδιωτικών εκπαιδευτικών δομών ● Λιγότερο δημοκρατική λειτουργία και πίεση στις διοικήσεις των πανεπιστημίων να χρησιμοποιούν την αστυνομία.
Ετοιμη να πετάξει το ανοιχτό κουτί της Πανδώρας στην καρδιά της δημόσιας εκπαίδευσης είναι η κυβέρνηση Μητσοτάκη αν ξαναπάρει την εξουσία της χώρας στα χέρια της. Το εκπαιδευτικό πρόγραμμα που παρουσίασε λίγες ημέρες πριν αποκαλύπτει τη συντονισμένη επίθεση στη δημόσια αλλά και δημοκρατική λειτουργία της παιδείας στην Ελλάδα. Από τη μια δρομολογεί ταχέως τη διάλυση των δημόσιων σχολείων με τη χρηματοδότηση όχι των μονάδων αλλά των οικογενειών (με το περιβόητο voucher) για την «ελεύθερη επιλογή σχολείου, δημόσιου ή ιδιωτικού», δημιουργεί μεταγυμνασιακή χαμηλή μόρφωση-προσφορά στην αγορά, στην επαγγελματική εκπαίδευση πιστοποιεί όλες τις ιδιωτικές δομές εκτός εκπαιδευτικού συστήματος «με βάση τις ανάγκες της αγοράς» και «απελευθερώνει» τα προγράμματα σπουδών των πολύπαθων πανεπιστημίων από τον «ασφυκτικό έλεγχο του υπουργείου Παιδείας».
Την ίδια στιγμή, φροντίζει για την ασφάλεια των «φοβισμένων» Ελλήνων. Ενισχύει ακόμη περισσότερο τους διευθυντές των σχολείων (αφού φρόντισε με σκανδαλώδη τρόπο να τοποθετηθούν σε αυτές τις θέσεις «άριστοι» ΔΑΚίτες), δημιουργεί αστυνομικό καθεστώς για τα αμαρτωλά σχολεία με παραβατικότητες («μέτρα προστασίας στον περιβάλλοντα χώρο για την εμπέδωση του αισθήματος ασφάλειας»), ενώ πλέον θα τιμωρεί και τις διοικήσεις των ΑΕΙ αν δεν καλούν την αστυνομία!
Για να γίνει καλύτερα κατανοητή η ανάγκη να αναρωτηθούμε, επιτέλους, ποιος πρέπει να φοβάται ποιον, οφείλουμε να εξηγήσουμε:
● «Προστασία δικαιώματος της ελληνικής οικογένειας για ελεύθερη επιλογή δημόσιου ή ιδιωτικού σχολείου». Με αυτήν την ωραία και αθώα νεοφιλελεύθερη γλώσσα, ειδοποιεί για το βαρύ χτύπημα στη δημόσια εκπαίδευση. Για τους γνωρίζοντες, ήταν απλώς ζήτημα χρόνου. Αποτελεί ένα από τα προτάγματα της πολιτικής που φέρει τη σφραγίδα του γκουρού του νεοφιλελευθερισμού ή, κατά άλλους, του ανεξέλεγκτου καπιταλισμού, του Μίλτον Φρίντμαν, του επιδραστικότερου αλλά και πλέον αμφιλεγόμενου οικονομολόγου του 20ού αιώνα.
Είναι η σωστή ώρα για να ξαναθυμίσουμε: Το πείραμα έγινε πριν από μερικά χρόνια στη ρημαγμένη από τον τυφώνα «Κατρίνα» Νέα Ορλεάνη. Ο «θείος Μίλτι» ή αλλιώς θεμελιωτής της περιβόητης Σχολής του Σικάγου εντόπισε στα συντρίμμια τη μεγάλη ευκαιρία για ριζική μεταρρύθμιση του εκπαιδευτικού συστήματος. Η ιδέα του ήταν αντί το κράτος να δώσει χρήματα για να φτιάξει σχολεία, να δοθεί ένα κουπόνι (voucher) σε κάθε οικογένεια και να πάει τα παιδιά της σε όποιο σχολείο θέλει. Δεν συμπαθούσε τη δημόσια εκπαίδευση ο νομπελίστας οικονομολόγος. Αποτέλεσμα; Πολύ σύντομα, τα ιδιωτικά σχολεία πολλαπλασιάστηκαν, τα δημόσια ελαχιστοποιήθηκαν (συγκριτικά με την πρότερη κατάσταση), απολύθηκαν εκπαιδευτικοί που αντέδρασαν, «εξαφανίστηκαν» οι συλλογικές συμβάσεις και όποια οικογένεια είχε να συμπληρώσει τα χρήματα του κουπονιού εξασφάλιζε για τα παιδιά της πρόσβαση στην εκπαίδευση. Οσες δεν μπορούσαν περιορίζονταν στα χαμηλά της τεράστιας ανισότητας που προκλήθηκε.
Κάτι ανάλογο είχε κάνει και η Θάτσερ, δημιουργώντας καλά και κακά σχολεία, καλούς και κακούς πελάτες, καλή και κακή εκπαίδευση. Ανάλογες, όμως, ήταν και οι συνέπειες στην αγορά της εκπαίδευσης, οι οποίες επιβεβαιώνονται από πολλές μελέτες και έρευνες σε χώρες όπου εφαρμόστηκε αυτό το σύστημα. Με άλλα λόγια, εδώ στην Ελλάδα εύκολα μπορεί να φανταστεί κάποιος ότι σύντομα οι οικογένειες μπορεί να μη βρίσκουν καλό ή κανένα σχολείο στη γειτονιά και θα πρέπει να ψάξουν όσο μακρύτερα (ή ακριβότερα) χρειαστεί. Αν κάποιες δεν μπορούν, χάνουν. Νόμος στην ελεύθερη αγορά (και της εκπαίδευσης). Πώς το είπε ο Κυρ. Μητσοτάκης, πρόσφατα, σε μια προεκλογική συγκέντρωση στην Καβάλα απευθυνόμενους σε 300 απολυμένους; Ετσι είναι η ελεύθερη αγορά. Κάποιοι χάνουν τη δουλειά τους, κάποιοι βρίσκουν.
Σε ό,τι αφορά το εκπαιδευτικό σύστημα, τα εργαλεία έχουν ξεκινήσει δουλειά. «Αυτονομία σχολικής μονάδας», «αξιολόγηση» των πάντων και οσονούπω «κατάργηση των γεωγραφικών περιορισμών στις εγγραφές μαθητών στα σχολεία» και φυσικά το voucher. Αυτό θέλουμε; Αυτό νομίζει η Ν.Δ. ότι μας αξίζει; Και, εν πάση περιπτώσει, ας μας εξηγήσει: Γιατί η δημόσια εκπαίδευση είναι εχθρός προς εξολόθρευση και όχι πρόκληση για πρόοδο και ανάπτυξη; Να θυμίσουμε ότι στη Φινλανδία, για το σύστημα της οποίας έχει χρησιμοποιηθεί πολύ μελάνι, δεν υπάρχουν ιδιωτικά σχολεία; Μάταιο. Αλλωστε, ο ταγός Μίλτον Φρίντμαν ήταν σαφής: «Ο ρόλος του κράτους πρέπει να περιορίζεται στην προστασία της ελευθερίας μας τόσο από τους εχθρούς εκτός των πυλών όσο και από τους συμπολίτες μας: στη διατήρηση του νόμου και της τάξης, στην επιβολή της εφαρμογής των ιδιωτικών συμφωνιών, στην προώθηση των ανταγωνιστικών αγορών». Δηλαδή, μέριμνα μόνον για αστυνομία και στρατό. Τελεία.
● Τι «δένει» με την ανισότητα και την υποβάθμιση; Ο περιορισμός των δημοκρατικών λειτουργιών και η εγκαθίδρυση ενός αστυνομικού καθεστώτος. Εχει φροντίσει και γι’ αυτό η Ν.Δ. Στο προεκλογικό της πρόγραμμα το γράφει πάλι αθώα και πολύ πατριωτικά: «Εμπέδωση του αισθήματος ασφάλειας για τους μαθητές και τους γονείς με ενίσχυση μέτρων προστασίας στον περιβάλλοντα χώρο σχολείων στα οποία παρατηρούνται παραβατικές συμπεριφορές». Οπερ σημαίνει, σώματα φρούρησης πάντα έτοιμα να μπουκάρουν στο σχολείο. Ετσι, για να νιώσουμε καλά τον φόβο κι εμείς και τα παιδιά μας και μετά να αφεθούμε χωρίς δισταγμό στη θεραπεία της καταστολής. Αυτό το παιχνίδι, όμως, εκτός από αισχρό, έχει αρχίσει να γίνεται και πολύ επικίνδυνο. Επιτέλους, φτάνει με την αστυνομοκρατία στην εκπαίδευση. Ειδικά στα σχολεία, στα πανεπιστήμια και όπου προσφέρεται το συνταγματικό δημόσιο αγαθό της εκπαίδευσης, δεν υπάρχει ανάγκη για αστυνομική προστασία αλλά για περισσότερη παιδεία. Τι θα αφήσουμε στα παιδιά μας; Την αναβίωση του Μεσαίωνα; Αλλά κυβερνήσεις σαν τη Ν.Δ. γνωρίζουν ότι, όπως τότε έτσι και τώρα, η Παιδεία είναι ο μεγάλος φόβος των ισχυρών.
● Η ενίσχυση του ρόλου του διευθυντή είναι ακόμη ένα εργαλείο για να γίνει η δουλειά. Εχει ήδη δρομολογηθεί, αλλά θα ενισχυθεί περαιτέρω. Ο διάλογος και ο έλεγχος καθυστερούν και παρεμποδίζουν τα σχέδια της Ν.Δ. για το μέλλον της εκπαίδευσης. Ο αυταρχισμός δίνει άμεσες λύσεις. Από την αρχή. Από το σχολείο. Τον πρώτο κρίσιμο κόμβο της ανάπτυξης, καλλιέργειας και μόρφωσης των παιδιών.
● Επαγγελματική Εκπαίδευση. Πλέον διατυπώνεται καθαρά. «Πιστοποίηση της μη τυπικής και άτυπης μάθησης με βάση τις ανάγκες της αγοράς». Δεν χρειάζεται επεξήγηση. Υπάρχει ένα και μοναδικό κριτήριο: η αγορά. Η ποιότητα της εκπαίδευσης, οι συνθήκες, οι υποδομές δεν είναι προτεραιότητες. Στα δε Πρότυπα Επαγγελματικά, η εξήγηση για την ανεξήγητη ύπαρξή τους είναι «η σύνδεση με την αγορά». Δηλαδή, ποια η διαφορά με τα κανονικά Επαγγελματικά; Της ανισότητας το κάγκελο; Ακόμη κι εκεί; Στους τεχνίτες; Προφανώς. Και μάλιστα, σύμφωνα με το ίδιο πάντα προεκλογικό πρόγραμμα, προβλέπονται και πιο πονηρά κόλπα. Οπως η μεταγυμνασιακή κατάρτιση. Θα γίνεται από τις Επαγγελματικές Σχολές Μαθητείας οι οποίες θα βγάζουν στην αγορά ανήλικους, λίγο μορφωμένους, οριακά καταρτισμένους, αλλά πολύ φτηνούς εργάτες.
● Πέρα απ’ όλα όσα έχει κάνει για την αλλοίωση του προφίλ του δημόσιου πανεπιστημίου, τώρα διαφημίζει ότι θα προχωρήσει και στην «απελευθέρωση» των προγραμμάτων σπουδών. Να μην έχουν «τον ασφυκτικό έλεγχο του υπουργείου Παιδείας». Ποιος τους έχει πει ότι ο έλεγχος είναι ασφυκτικός; Το λένε οι ίδιοι, τα κακόμοιρα τα πανεπιστήμια, οι κακόμοιρες επιχειρήσεις; Η πρόβλεψη για «νέους πόρους» είναι παλιό πρόσχημα για τη μείωση της χρηματοδότησης, αλλά το επαναλαμβάνει για να εμπεδωθεί. Το ίδιο ισχύει και για την «απελευθέρωση» των μεταπτυχιακών, των συνεργασιών με επιχειρήσεις κ.ο.κ.
● Τελευταίο, αλλά όχι λιγότερο σοβαρό: Η Ν.Δ. σφίγγει τη θηλιά που έχει βάλει στα ελληνικά δημόσια Πανεπιστήμια. Δεν αρκείται στην κατάργηση του ασύλου και στην «αυτεπάγγελτη επέμβαση των δημόσιων αρχών για όλες τις αξιόποινες πράξεις που λαμβάνουν χώρα στα Ιδρύματα». Πλέον, αν και εφόσον ξαναπάρει τα ηνία της εξουσίας, η Ν.Δ. έχει αποφασίσει να καταλογίζει και «πειθαρχικές ευθύνες στις πρυτανικές αρχές για τη μη έγκαιρη ενημέρωση των αρμόδιων δημόσιων οργάνων». Πιο λιανά, θα τιμωρεί και τις διοικήσεις αν τυχόν δεν φωνάξουν την αστυνομία. Μάλλον για να τις κάνει να μετανιώσουν σκληρά που δεν δέχτηκαν το αστυνομικό τμήμα μέσα στους χώρους των Πανεπιστημίων. Και παράλληλα, για να καταλάβουμε όλοι τι σημαίνουν εκβιασμός, αυταρχισμός, καταστολή και όλα τα σκληρά νεοφιλελεύθερα προτάγματα προς όλους ανεξαιρέτως. Και να μην αναρωτιόμαστε πού ζούμε ή πού θέλουμε να ζήσουμε. Να μη σκεφτούμε ότι η αστυνομία δεν πάει παντού, πάει εκεί που πραγματικά χρειάζεται και δεν είναι το χάπι για κάθε νόσο των κοινωνικών θεσμών. Βέβαια, η Ν.Δ. γνωρίζει καλά ότι καμία κυβέρνηση δεν έχει ποτέ την εν λευκώ συμφωνία μας σε όλα. Ας μη λειτουργεί, όμως, σαν να την κραδαίνει στον αέρα ή σαν να μας τη φτύνει στο πρόσωπο. Φτάνει πια! Δεν χρειαζόμαστε και δεν μας ταιριάζουν οι αυταρχικοί σωτήρες. Πρόοδο θέλουμε.
ΠΗΓΗ: efsyn.gr
